stationsgebouw II (1964) Hoewel kleiner dan dat van Eindhoven was het station in Venlo het tweede grote station dat Van der Gaast, in samenwerking met W.J. Drees, ontwierp. Om twee redenen wilde hij er iets opvallends van maken. Als belangrijk grensstation moest het een sieraad worden voor de stad Venlo en tegelijkertijd zou het een visitekaartje moeten zijn voor heel Nederland. Het station kon van vrij grote omvang zijn omdat er extra ruimtes nodig waren voor de douane. Van der Gaast wilde een markant gebouw neerzetten, een blikvanger, goed zichtbaar vanaf de stad. Een probleem hierbij was dat het vrij ver van de bebouwingsrand van de stad af lag. Om het toch te doen opvallen, heeft hij het geconstrueerd op het niveau van de verhoogde spoorbaan, waardoor het hoger lijkt dan het in werkelijkheid is. Naast het station plaatste hij bovendien een klokkentoren van bijna 24 meter hoog. Ervoor ontwierp hij een breed bordes met trappen die naar het entreegebouw leiden. Bovenop het bordes is een toepasselijke stenen beeldengroep geplaatst, 'De Reizigers', een werk van Piet Killaars. Het station heeft een betonnen onderbouw waarop een staalskelet is geplaatst voor het entreegebouw en de perronoverkappingen. Onder het ontvangstgebouw bevindt zich een fietsenstalling. Het metselwerk van de zijvleugels is bekleed met gevelstrips in afwisselend gele en grijze kleur. Het centrale deel is donkerbruin. De onderbouw en de trappen zijn bekleed met kwartsiet. In de hal is het kwartsiet gecombineerd met dubbelhard gebakken tegels. Door de gladde, kleurvaste en gemakkelijk te reinigen materialen die gebruikt zijn, maakt het station een frisse, heldere en moderne indruk. Het was de opzet van Van der Gaast om daarmee aan te sluiten bij de andere transportmiddelen van particulier en openbaar vervoer. Een enorme luifel, die een voortzetting is van het lessenaarsdak van de stationshal, brengt een duidelijke relatie tot stand tussen station en voorplein. De luifel heeft aan de voorkant een brede lijst van geprefabriceerd sierbeton met verticaal streeppatroon. Het entreegebouw bestaat uit een hoog, open middengedeelte, waarachter de hal is gesitueerd, en iets lagere, gesloten zijvleugels. De loketten voor de plaatskaartenverkoop bevonden zich tegen de achterwand. Hierboven waren de kantoren gesitueerd die bereikbaar waren via een balkon dat in de hal uitstak. Deze wand kreeg hiermee een sterk horizontaal accent. Het plaatskaartenkantoor is tegenwoordig vervangen door commerciële ruimten die naar voren in de hal uitsteken. De pleinwand had een verticaal karakter door donkere, de luifel dragende kolommen. Deze wand was geheel transparant uitgevoerd om de hal zo open mogelijk te houden met doorzicht naar de stad. Door geelgekleurd glas toe te passen, was geprobeerd de koelheid van het hier binnenvallende noorderlicht te verzachten. Nu zijn gedeelten van de wanden dichtgemaakt. De restauratie vormde één geheel met de hal en was slechts door een glazen wand hiervan gescheiden. Ook deze wand is dichtgemaakt. Al deze veranderingen hebben ernstig afbreuk gedaan aan de ruimtelijkheid en de transparantie van het oorspronkelijke ontwerp. De stationshal van Venlo lijkt veel op die van Eindhoven, maar is nog opener en uitnodigender door de grote luifel en door de beter zichtbare in- en uitgangen.

Welk cijfer geef je deze afbeelding? Bedenk: je beoordeelt niet de schoonheid van het gebouw, maar de kwaliteit van de afbeelding. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 1 bezoeker heeft deze afbeelding het cijfer 9 gegeven.

Bron: Het Utrechts Archief In de beeldbank veel foto's over de Nederlandse Spoorwegen. Met de link op het catalogusnummer komt u direct bij het juiste bestand en kunt u eenvoudig een afdruk of jpg bestand bestellen. Fotonummer 150776 Meer afbeeldingen van Het Utrechts Archief

Schrijf hier uw opmerkingen bij deze afbeelding.