| Maurits van den Toorn | 31 jan 2015 |
| Reageer op deze vraag/ opmerking |
| Volgens een bordje ter plekke (en als ik het goed zie ook volgens de ansichtkaart) heette de halte Stilliwald. Dat was (is?) ook de naam van het landgoed. |
| Antwoord webmaster: |
| volgns de dienstregelingen en die houd ik aan was het met een e, |
| Johan | 12 aug 2011 |
| Reageer op deze vraag/ opmerking |
| deze spoorlijn loopt door een landgoed, eigendom van de familie van Nispen van Sevenaer. zij stemden destijds in met de aanleg van de spoorlijn mits ze een 'eigen' stopplaats kregen. er staat trouwens een 'replica' van het stopbord tegenwoordig. |
| Antwoord webmaster: |
| aha, de gebruikelijke werkwijze van de rijken dus. en waarschijnlijk stapten ze zelf maar heel sporadisch op de trein. |
| Sjoerd Eeftens | 9 aug 2011 |
| Reageer op deze vraag/ opmerking |
| We moeten bij al die stopplaatsjes bedenken dat de wegen in die tijd niet veel meer waren dan karrensporen en kerkenpaadjes. Bijna niemand had de beschikking over een rijtuig of zelfs maar een paard. Een stopplaatsje vroeg niet meer dan een paar oude dwarsliggers en een lading oude ballast. De wachterswoning stond er vaak toch al, en langs een lokaallijn zat je toch ruim in je rijtijd. Niemand had haast, maar soms moest je toch op reis. De spoorweg was een betrouwbare ontsluiting.
De kleinere haltes werden pas massaal opgeheven toen het treinverkeer frequenter werd en de haast groter. Enige tijd hiervoor kwamen er (wilde) busdiensten waar de wegen voldoende verbeterd waren en die reden uiteraard door de dorpen. |
| Antwoord webmaster: |
| ja dat klopt, maar een halte op 700 meter voor een dorp dat met de andere halte net zo goed te bereiken is is zelfs voor die tijd onzin. (even refererend aan westerwijtwerd/ middelstum, maar dat hield dan ook maar 2 jaar stand). Het zegt ook genoeg dat afstanden in die tijd veelal werden uitgedrukt in 'Uren gaans'. Men liep veel (doe ik nog wel, binnen de stad voor een afspraak loop ik zo een half uurtje, lekker). In het taalgebruik van nu komt het nog terug in 'dat stinkt een uur in de wind', wat komt van een uur gaans tegen de wind in. |
| Harry | 8 aug 2011 |
| Reageer op deze vraag/ opmerking |
| Laat me de pret eens drukken: Een halte zonder passagiers fotograferen voor een postkaart, dat zou geen uitgeverij doen. Het lijkt er verdacht veel op dat de plaatselijke postbode (achter met tas voor buik) en de veldwachter (voorgrond) als figurant zijn gecharterd. Het openen van dit soort haltes is m.i. puur hobbyisme. Het fotograferen ervan bewijst hoeveel tijd men toen nog had. Héérlijk, Spoorwegen, ik hou van jullie :) |
| Antwoord webmaster: |
| dat zou inderdaad wel eens heel goed het geval kunnen zijn. goed gezien. toch erg leuk om te zien op wat voor onmogelijke plaatsen ze toen haltes bedachten. ook westerwijtwerd/ middelstum was zo grappig. westerwijtwerd ligt precies tussen middelstum en het spoor, en is heel klein, dus daar maak je toch één halte voor. nee, op 700 meter afstand maken ze twee haltes. echt hobby matig (alleen jammer dat er geen foto's zijn overgebleven van die eerste halte). |
Heeft u zelf foto's die in deze verzameling zouden passen, mail deze dan naar
Wichor Bramer. Het gaat daarbij om foto's van het station
of van stationsgebouwen. Foto's van treinen waarop geen stations te zien zijn neem ik niet op op mijn site.
