stationsgebouw I (1980) Het NS station Schiphol vormde in de jaren zeventig van de twintigste eeuw een positieve uitzondering op de stationsarchitectuur uit die tijd. Omdat het deel uitmaakte van de Nationale Luchthaven, werd er voldoende geld beschikbaar gesteld om een station met een eigen identiteit te kunnen bouwen. Het is een ontwerp van Van der Gaast en S.H. Krudde en kwam in overleg met M.F. Duintjer, de ontwerper van het luchthavengebouw, tot stand. Bij het station kwam de spoorbaan met de perrons ondergronds te liggen, onder de start- en landingsbanen door. Om het bovengrondse gedeelte een opvallende representatieve bouwmassa te verlenen, zodat het niet wegviel in het luchthavencomplex, is gekozen voor een grote ronde cirkelvormige hal boven de ondergrondse spoorweg. Er ontstond daardoor een scherp contrast tussen het NS-station en het rechtlijnige en strakke ontvangstgebouw van de luchthaven, waardoor het eigen karakter van het railvervoer werd onderstreept. Herkenbare elementen voor de architectuur van Van der Gaast waren de transparante gevels en het bijzondere dak. Het gebouw was in staal geconstrueerd om het zo licht mogelijk te maken. De puien waren van aluminium met bronskleurig zonwerend glas, afgedekt door een brede, duidelijk uitstekende donkerbruine daklijst. Het ronde dak was verdeeld in vijf even grote segmenten, als de punten van een taart. Elk volgende segment stak een meter boven zijn voorganger uit, zodat het effect van een rondlopende trap met vijf treden ontstond. In het midden van dit dak was een lichtcilinder aangebracht. In de hal bevonden zich de voorzieningen voor de reizigers en de dienstruimten. Deze waren afgedekt met geluidabsorberende materialen om het lawaai van het luchtverkeer te weren. Dit bovengrondse gedeelte is in 1993 afgebroken. Het NS-station is nu geheel geïntegreerd in het Luchthavengebouw. Vanuit de hal leidden hellingbanen en trappen naar de laaggelegen perrons. Het langgerekte ondergrondse deel is in beton geconstrueerd en contrasteerde sterk met het lichte bovengrondse gedeelte. De kunstenaar Martin J. Schwencke had de ruim driehonderd betonnen zuilen op de perrons, die de dakconstructie dragen, voorzien van een kleurige vlakverdeling. Keek de reiziger langs de zuilen dan ontstond het effect van rechte lijnen. Keek hij vanuit een wegrijdenden trein dan ontstond er een pijlvorm. Tegenwoordig hebben de zuilen een gladde bekleding.

Welk cijfer geef je deze afbeelding? Bedenk: je beoordeelt niet de schoonheid van het gebouw, maar de kwaliteit van de afbeelding. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 9 bezoekers hebben deze afbeelding gemiddeld een 8,3 gegeven.

Bron: Collectie Jeroen Doedel Verzamelaar van ansichtkaarten van stations en tramhalten in heel Nederland. Meer afbeeldingen van Collectie Jeroen Doedel

Schrijf hier uw opmerkingen bij deze afbeelding.

Reacties