stationsgebouw III (2000) De oorlogsverwoestingen in 1944 en 1945 boden na de oorlog de gelegenheid om de stad een modern aanzicht te geven. Het Stationsplein werd afgegraven en zo werd het nieuw te bouwen stationsgebouw op vrijwel gelijke hoogte gebracht met het Nieuwe Plein en de Coehoornstraat. Het gebouw kwam hiermee wel lager te liggen dan de sporen en de perrons, maar dit bood ook de gelegenheid om via een tunnel veilig de sporen te bereiken. Na de oorlog was een derde perron aangelegd, wat een aanzienlijke verruiming van de vervoersmogelijkheden bood. Door al deze extra werkzaamheden was Arnhem zo’n beetje de laatste stad waar het stationsgebouw gereed kwam. In 1954 werd het nieuwe station geopend. Architect was de verantwoordelijke architect voor de Nederlandse spoorwegen boven de grote rivieren, ir. H.G.J. Schelling. Het (te) kleine stationsgebouw was weggedrukt in de noordwesthoek van het Stationsplein, waar de stadstrolleybussen samenkwamen. Het gebouw grensde ook aan het, door het station en appartementencomplexen vrijwel aan het oog onttrokken Stationsplein-West, waar de regionale lijndiensten en de taxi’s hun standplaats hadden. Een centraal, in het oog springend, pand - zoals de voorganger van voor de Tweede Wereldoorlog - was het stationsgebouw allerminst. Het geheel was opgetrokken in beton, waarbij de luifel met een structuur van gebogen betondelen en de 18 meter hoge uurwerktoren de meeste aandacht trokken. Boven de in- en uitgang op het Stationsplein-West was een smallere, meer wel hogere luifel aangebracht. De ramen op de eerste verdieping hadden betonnen venstervullingen in een decoratieve rasterstructuur met openingen (claustra’s).

Welk cijfer geef je deze afbeelding? Bedenk: je beoordeelt niet de schoonheid van het gebouw, maar de kwaliteit van de afbeelding. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 6 bezoekers hebben deze afbeelding gemiddeld een 6,2 gegeven. Schrijf hier uw opmerkingen bij deze afbeelding.